Jednym z parametrów charakteryzujących jakość białka jest jego wartość biologiczna BV (ang. biological value). Wartość biologiczna białka jest uzależniona od zawartości aminokwasów egzogennych(czyli tych, które musimy dostarczanych z pożywieniem) i endogennych (syntezowanych przez nasz organizm) a także wzajemnych proporcji między aminokwasami egzogennymi.
Biologiczna wartość (BV) jest rzeczywistą wartością białka, która pozostaje w organizmie do wykorzystania w procesie jego syntezy, czyli którą może wykorzystać twój organizm do budowy mięśni. Zakres biologiczny białek waha się pomiędzy 50-100 proc.. Im wyższa wartość BV, tym lepiej.
Wartość 100, jest wartością wzorcową, zarezerwowaną dla białek endogennych. Najlepsze białka osiągają wartość bliską 100 (izolat białek jajecznych BV 99). Jednak nie oznacza to, że granicy tej, nie można przekroczyć. W przypadku białka endogennego, jego ilość podlegająca katabolizmowi (rozpadowi), jest zawsze optymalna w stosunku do anabolizmu (odbudowy). Białka o wyższym BV (powyżej 100), ulegają w większym stopniu wbudowywaniu niż rozpadowi - co tworzy dodatni bilans azotowy i tym samym efekt anaboliczny.
Współczynnik ponad 100 oznacza, że więcej takiego białka ulega wbudowaniu, aniżeli rozpadowi i eliminacji, co samo w sobie tworzy dodatni bilans azotowy - efekt ananboliczny. To przeczy podstawowemu dogmatowi nauk o żywieniu, głoszącemu, że spożywane białko nie jest magazynowane w organizmie, tak, jak np. tłuszcze i węglowodany…
W praktyce wygląda to tak…jeżeli poddamy organizm znacznemu przeciążeniu, np. treningowi sportowemu, ten zaczyna wytwarzać więcej hormonów anabolicznych, intensyfikujących syntezę białek, które umożliwiają ich zatrzymywanie - tworzenie dodatniego bilansu azotowego. To hormony, a nie bezpośrednio poziom spożycia białka, decydują ostatecznie o wartości bilansu azotowego!